De roots van multi-instrumentalist en singer-songwriter Ray Gilman liggen in de ‘Twin Cities’, gevormd door de steden Minneapolis en Saint Paul in de Amerikaanse staat Minnesota. Vorig jaar mocht ik hier zijn bluesrockalbum “Second Sight” voorstellen als zijn zestiende soloplaat. Ik had niet verwacht dat er heel snel een opvolger voor die plaat zou gaan komen, maar de coronacrisis zorgde ervoor dat Ray Gilman thuis noodgedwongen het social distancing-principe moest toepassen.

Hij besloot om van de nood een deugd te maken en ging intensief aan de slag met het componeren van nieuwe nummers. Op amper zes weken tijd had hij op die manier twaalf nieuwe tracks klaar waarvoor hij zich liet inspireren door Britse gitaristen uit de progressieve rockscene zoals Jeff Beck, Jimmy Page (‘Led Zeppelin’), Ritchie Blackmore (‘Deep Purple’), David Gilmour (‘Pink Floyd’), Robin Trower (van ‘Procol Harum’) en Jimi Hendrix uit de Amerikaanse bluesrockscene.

Alle nummers op het album “Reanimated” werden in zijn thuisstudio opgenomen waar hij als ervaren multi-instrumentalist alle instrumenten op deze liedjes zelf heeft ingespeeld. Dat het gitaarspel in deze tracks overheerst hoeft niet echt te verwonderen, gezien zijn verleden als gitarist bij hardrockformatie ‘Hotash’ en bij de progressieve rockgroep ‘Compass’.

Nadat zijn beide ouders besmet raakten met het ‘Covid-19’-virus componeerde Ray Gilman het bluesy gitaarnummer “Quarantine Blues” dat een plaats kreeg op “Reanimated”. Andere songs die meer door Americana-muziek werden geïnspireerd waren de met akoestische gitaar begeleide melodieuze openingstrack “Animated” (audiovideo 1) en “Give Me One More Day”. Voor het nummer “Could Have Been In Love” werd een dromerige keyboardssound in de begeleiding gebruikt, terwijl de songs “Hard Deal To Make” (audiovideo 2) en “Hard To Say” meer als klassieke bluesballads worden gespeeld en “Peach Cobbler”, “Beginning And Beyond” en “Questions” eerder tot de categorie hardrock behoren.

(valsam)